Objaw Babińskiego

Objaw Babińskiego (ang. Babinski sign, Babinski reflex, Babinski phenoemenon) występuje jako symptom fizjologiczny do ok. 2-3. r.ż. (niedojrzałość elementów układu nerwowego przewodzących bodźce ruchowe), później traktowany jest jako patologiczny i może wskazywać na uszkodzenie drogi korowo-rdzeniowej. Jako pierwszy opisał go w 1896 r. Józef Babiński, francuski neurolog polskiego pochodzenia.

Objaw Babińskiego bada się przez drażnienie bocznej krawędzi stopy (ciągły ruch począwszy od pięty aż do wysokości małego palca). Za prawidłowy stan uważa się wystąpienie odruchu podeszwowego, czyli zgięcia w dół wszystkich pięciu palców stopy. Czasami ocena objawu jest utrudniona lub niemożliwa ze względu na odruchowe cofanie stopy, zanim jeszcze dojdzie do jakiejkolwiek reakcji zgięciowej.

Dodatni objaw Babińskiego charakteryzuje się wystąpieniem zgięcia grzbietowego (czyli do góry) palucha oraz często pojawiającym się wachlarzowatym rozstawieniem pozostałych palców stopy. Ruchom stopy towarzyszyć mogą reakcje innych części kończyn dolnych (kolano, biodro - głównie czynność zgięciowa).

Przyczyną obecności dodatniego objawu Babińskiego jest uszkodzenie tzw. drogi piramidowej, do którego doprowadzają stany takie jak:

• stwardnienie rozsiane;
• urazy mózgu;
• stwardnienie zanikowe boczne;
• nowotwory ośrodkowego układu nerwowego;
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
• udary;
• uszkodzenia rdzenia kręgowego.

Objaw Babińskiego może występować jedno- lub obustronnie.

Dodatni objaw może pojawiać się u niektórych osób w trakcie głębokiego snu. Jego przyczyna i znaczenie nie do końca są wyjaśnione.

Wywoływanie objawu Babińskiego (lic. CC BY-SA 3.0, Malki at pl.wikipedia)

Objaw Babińskiego (lic. PD)