Objaw Kerniga

Objaw Kerniga (ang. Kernig's sign) występuje m.in. u pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych. Jako pierwszy opisał go Woldemar Kernig w 1882 r.

Przebieg badania:
Chory znajduje się w pozycji leżącej. Lekarz stara się wyprostować w kolanie kończynę, która jest zgięta pod kątem prostym w stawie biodrowym i kolanowym. Jeśli kolano prostuje się bez oporu, wynik badania jest prawidłowy. W przypadku gdy podczas prostowania kolana wyczuwalny jest opór i następuje niezależne zgięcie badanej kończyny w kolanie stwierdzamy dodatni objaw Kerniga. Badanie przeprowadzane jest na obu kończynach dolnych.

Objaw Kerniga można też zbadać:

• na nodze wyprostowanej w obu stawach - unosząc ją wyczuwalny jest opór, a następnie dochodzi do odruchowego zgięcia w kolanie. Pacjent odczuwa objaw jako bolesny;

• zginając tułów siedzącego pacjenta ku przodowi - stwierdzane jest odruchowe zgięcie kończyn dolnych w stawach kolanowym i biodrowym.

Występowanie u pacjenta dodatnich objawów oponowych wymaga pilnej konsultacji neurologicznej i hospitalizacji. Do przyczyn pojawienia się tej grupy objawów zaliczymy m.in.: podrażnienie opon mózgowo-rdzeniowych w wyniku ich zmian zapalnych (zapalenia wirusowe i bakteryjne) oraz krwotok podpajęczynówkowy.